ταπί

(I)

το, Ν

άκλ. (στη σουλτανική Τουρκία)

τίτλος ιδιοκτησίας, συνώνυμος τού φόρου ο οποίος έπρεπε να καταβληθεί στο τουρκικό δημόσιο για να επιτραπεί η μεταβίβαση δημόσιων γαιών σε καλλιεργητές.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. tapu].

————————

(II)

το, Ν

άκλ. φρ. «έμεινα ταπί» — έμεινα χωρίς χρήματα, είμαι τελείως απένταρος, άφραγκος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. tabī «νικημένος, υποτελής»].

————————

(III)

(τἀπί) Α

(στους αττ. συγγραφείς) κράση αντί τὰ ἐπί.